کد مطلب:30349
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:19
مفهوم اصلي و كامل علّت تامه و علّت ناقصه را توضيح دهيد.
علّت تامه به علّتي ميگويند كه وقتي ايجاد شد، حتماً معلول ايجاد مي شود، ولي اگر با وجود علّت، معلول ايجاد نشود، علّت ناقصه است.
علّت تام آن است كه همة مقدماتِ وجود معلول را داشته باشد، به طوري كه ديگر براي وجود معلول، چيز ديگري لازم نباشد. در اين صورت حتماً معلول موجود مي شود، ولي علّت ناقص فقط برخي از مقدماتِ وجود معلول را دارد. علّت تام اگر نباشد، معلول نيست و اگر باشد، معلول هست، ولي علّت ناقص اگر نباشد، معلول نيست و اگر باشد، ممكن است معلول باشد يا نباشد. هرگاه معلول موجود باشد، مي فهميم علّت تامه بوده است و هرگاه معلول ايجاد نشد، ميفهميم تمامي يا بخشي از علّت ايجاد نشده است، مثلاً اگر بيمار دارويي را مصرف كرد و بهبودي حاصل شد، معلوم خواهد شد علّت تامه وجود داشته و اگر بهبودي حاصل نشد، معلوم خواهد شد علّت تامه وجود نداشته و نقصي در اجزاي علل بوده است.[1]
تذكر: سؤال هاي خود را مستقيماً به آدرس: قم، ص . پ 197ـ 37185 واحد پاسخ به سؤالات ارسال كنيد تا سريع تر جواب بدستتان برسد.
[1]بدايه الحكمه، بحث علّت و معلول، با تلخيص.
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.